واژه عسل:
در كل عسل يك واژه عربي است كه در فارسي آنرا انگبين گويند و عبارت است از تراوشات و شيرابه گياهان و شهد گلها كه زنبورعسل توسط خرطوم كوچك خود آن را مكيده و از راه دهان به كيسه بسيار كوچك خود موسوم به كيسه عسلي وارد ميكند وقتي ميزان شهد جمع آوري شده به حدود چهل ميلي گرم رسيد زنبور، گلها را رها كرده و به سمت كندو پرواز ميكند و سپس از همان راه دهان و خرطوم آنرا به درون سلولهاي مومي (لانه هاي شاني ) باز گردانيده و در كندو ذخيره مينمايد و تغيير و تبادلاتي در آن بعمل آورده به طوري كه براي تبديل شيرابه گياه ( نكتار ) به عسل ، ساكاروز كه قسمت عمده قند گياهي را تشكيل ميدهد* ، در اثر عمل آنزيمهايي بزاقي مترشحه به وسيله زنبور عسل به قند هاي ساده گلــوكز و لـــولز ( فروكتوز ) تبديل مي شود زنبور عسل پيش از رسيدن به كندو در بين راه مقداري از آب شهد را جذب ميكند ، علاوه بر آن عمل تروفلاكسي*(مبادله مواد غذايي بين حشرات يك خانواده ) ساير زنبورها و همچنين در اثر تبخير و از دست دادن آب زيادي ، شيرابه گياهي تغليظ شده ، يعني شهد گلها كه حاوي 50 الي 80 درصد آب است با اين عمل ميزان رطوبت عسل را به حدود 17 درصد ( حداكثر 22 درصد ) كاهش ميدهد يعني از هر 40 ميلي گرم شهدي كه زنبور عسل در هر پرواز به كندو مي آورد 10 الي 15 ميليگرم عسل به دست مي آيد . بنحوي كه در غلظت طبيعي عسل عمل فرمانتاسيون و تخمير قندها امكان پذير نمي باشد.